---

ဘုရားသခင္ရွိသလား၊ ဘုရားသခင္ရွိေၾကာင္းကုိ သက္ေသအေထာက္အထား ရွိပါသလား၊၊?

ဘုရားသခင္ရွိပါသလား၊ ဤျငင္းခုံမူသည္ အာ႐ုံစူးစုိက္ရန္အတြက္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ ေမးခြန္းတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးရရွိေသာ သတင္းသည္ယေန႔ကမၻာေပၚတြင္ရွိေသာ ၉၀%က ဘုရားသခင္ ရွိေၾကာင္း (သို႔) သူသည္ သာလြန္ေသာတန္ခုိးရွိေၾကာင္းကုိ ယုံၾကည္ၾကသည္။ တစ္ဖက္တြင္ ဘုရားသခင္ရွိသည္ ဟုယုံ ၾကည္ေသာ သူတုိ႔သည္ သူအမွန္တယ္ရွိေၾကာင္းကုိ သက္ေသျပရန္ လုိအပ္ေပသည္။ ေကာင္းမြန္စြာ သက္ေသမျပႏုိင္လွ်င္ အေတြးအေခၚ သက္ သက္ပဲျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ရွိေၾကာင္းကုိ သက္ေသမျပႏုိင္ေပ။ (သုိ႔) သက္ေသလည္းျပႏုိင္ပါသည္။ သမၼာက်မ္းစာက ဘုရားသခင္ ရွိေၾကာင္းကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ လက္ခံရမည္ဟု မိန္႔ဆုိထားပါသည္။ “ယုံၾကည္ျခင္းမရွိ လွ်င္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေတာ္ႏွင့္ မေတြ႔ႏုိင္။ အေၾကာင္းမူကား ဘုရားသခင္ထံသို ခ်ဥ္းကပ္ေသာ သူတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ ရွိေတာ္မူသည္၎၊ ကုိယ္ေတာ္ရွာေသာသူအား အက်ဳိးေပးေတာ္မူသည္၎ ယုံၾကည္ရမည္” (ေဟၿဗဲ၊ ၁၁း၆)။ ဘုရားသခင္ အလုိေတာ္ရွိ ပါက ေလာကတခုလုံးတြင္ သူရွိေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ေျပာ၍သက္ေသ ထူႏုိင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ထုိသုိ႔ျပဳလွ်င္ ယုံၾကည္ျခင္း လုိအပ္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။

“ေယ႐ႈကလည္း၊ သင္သည္ ငါကုိျမင္ေသာေၾကာင့္ ယုံၾကည္ျခင္းရွိ၏။ ငါ့ကုိမျမင္ပဲယုံေသာသူတုိ႔သည္ မဂၤလာရွိၾက ၏” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏ (ေယာဟန္၊ ၂၀း၂၉)။

သုိ႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ရွိေၾကာင္းကုိ သက္ေသအေထာက္အထားမရွိ သည္ကုိ မဆိုလုိေပ။ သမၼာက်မ္းစာက “မုိဃ္္းေကာင္းကင္သည္ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းအေရေတာ္ကိုၾကားေျပာ၍၊ မိုုဃ္္းမ်က္ႏွာ က်က္သည္ လက္ေတာ္ႏွင့္ လုပ္ေသာ အရာ မ်ားကုိျျပသ၏။ တေန႔ကုိတေန႔ ္ျမြက္ ဆုိ၍၊ တၫဥ္႔ကုိၫဥ္႔သြန္သင္၏။ ႏႈတ္ျမြက္ျခင္း၊ စကားေျပာျခင္းမရွိ၊ သူတုိ႔ႏႈတ္ထြက္ သံကုိမၾကားရေသာ္လည္း သူတုိ႔၏အသံသည္ ေျမတျပင္လုံး၌ႏွံ႔ျပား၍ သူတုိ႔၏ စကား သည္ ေျမႀကီးစြန္း တုိင္ေအာင္ ေရာက္ေလ၏ ” (ဆာ၊ ၁၉း၁-၄)။ ၾကယ္တာယာမ်ားကုိ ၾကည့္ျခင္း၊ စၾကာ၀ဌတခုလုံး၏ႀကီးမားမႈကုိ သိရွိျခင္း၊ သဘာ၀တရား၏ အံဩမႈ ကိုေလ့လာျခင္း   ေန၀င္ျခင္း၏လွပမႈျမင္ကြင္းကုိ ျမင္ေတြ႕ျခင္းစေသာ အခ်က္တုိ႔သည္ ဖန္ဆင္းျခင္းရွိေၾကာင္းကုိ ၫႊန္ျပသည္။ ဤသက္ေသျပခ်က္ကုိ လုံေလာက္မူမရွိလွ်င္ ကၽြႏ္ုပ္တုိ႔၏ႏွလုံးသားထဲ၌ ဘုရားသခင္ရွိေၾကာင္း ကုိ သက္ေသျပႏုိင္ပါသည္။ ေဒသနာ၊ ၃း၁၁ က “…လူစိတ္ႏွလုံးကုိ လည္း အနႏၱကာလ၌ စြဲလမ္းေစေတာ္မူၿပီ” ဟု မိန္႔ဆုိ ထားပါသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ႏွလုံးသားထဲ၌ ဤဘ၀လြန္ သြားလွ်င္ ေနာင္ဘ၀ ရွိသည္ကုိ၎၊ ဤေလာကလြန္သြားလွ်င္ ေလာ ကရွိေသးသည္ကုိ၎၊ အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္သည္။ ဤသိရွိျခင္းပညာကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ျငင္း ဆုိႏုိင္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ထဲ၌ ဘုရားသခင္ရွိသည္ကုိ၎၊ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားျဖင့္ ဘုရားသခင္အလုပ္လုပ္ သည္ကုိ၎ ေတြ႕ ရွိႏုိင္ သည္။ ထုိ႔ျပင္ လူတခ်ဳိ႕တုိ႔ သည္ ဘုရားသခင္တည္ရွိျခင္း ကုိ  ျငင္းဆုိႏုိင္သည္ဟု သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ မိန္႔ဆုိခ်က္ ကုိ ေတြ႕ႏုိင္ပါမည္။ “ဘုရားသခင္ မရွိဟု မိုက္မဲေသာသူတုိ႔သည္ ထင္တတ္ၾက၏ ” (ဆာ၊ ၁၄း၁)။ ၉၀%ေသာ ပုဂၢိဳလ္တုိ႔သည္ သူတုိ႔၏သမုိင္း၌ျဖစ္ေစ၊ ယဥ္ေက်းမူ၌ျဖစ္ေစ၊ လူမူေရး၌ျဖစ္ေစ၊ နယ္ေျမေဒသ၌ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္ရွိေၾကာင္းကုိ ယုံၾကည္ တတ္ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ ယုံၾကည္ရန္ တစ္စုံတစ္ခု( သုိ႔) တစ္ဦးတစ္ေယာက္က သြန္သင္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ႏုိင္သည္။

ဘုရားသခင္တည္ရွိျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သမၼာက်မ္းစာျငင္းခုံမူထဲမွ အေတြးေခၚႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ျငင္းခံုမူကုိ ၾကည့္ၾကပါစုိ႔၊ ပထမအေနႏွင့္ ontological argument ဟု ေခၚေသာ ဘုရားသခင္ တည္ရွိျခင္းကုိ သက္ေသျပျခင္းျဖစ္ သည္။ ဤသက္ေသျပျခင္းက ဘုရားသခင္တည္ရွိျခင္း သက္ေသထူရန္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ယူဆခ်က္ကုိ အသုံးျပဳသည္။ ၎က “ဘုရားသ ခင္ထက္ ႀကီးျမတ္ေသာသူမရွိ ” ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိခ်က္ျဖင့္ အစျပဳထားပါသည္။ တည္ရွိျခင္းသည္ မတည္ရွိျခင္းထက္သာ၍ ႀကီးမားသည္ဟူေသာ သက္ေသျပခ်က္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အႀကီးဆုံးေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ရွိရမည္ဟု ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ မရွိခဲ့လွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ အႀကီးမားဆုံးေသာ သူမျဖစ္ႏုိင္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ျဖစ္ျခင္းအနက္ ဖြင့္ဆုိခ်က္ႏွင့္္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။ ဒုတိယအခ်က္သည္ teleogical argument ဟု ေခၚေသာ ဖန္ဆင္းျပဳျပင္သူရွိ သည္ ဟု ေထာက္ျပျခင္းျဖစ္သည္ ။ ၎က စၾကာ၀ဌာတစ္ခုလုံး သည္ အံ့ဩဖြယ္ေသာ အေနအထားျဖင့္ လွပစြာတည္ရွိေသာေၾကာင့္ ပုံစံေရးသူရွိရမည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဥပမာအား ျဖင့္၊ ကမၻာသည္ ေနမွမုိင္ေပါင္းေလးရာ (သို႔) ထုိထက္ေ၀းလံလွ်င္ ယခုမ်က္ေမွာက္ကာလတြင္ ၎၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္အ တုိင္း အသက္ရွိေသာ သူမ်ား ရွင္သန္ႏုိင္ရန္ ေထာက္ပံ့ႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေနထုိင္ေသာ ပတ္၀န္က်င္တြင္ ေျပာင္းလဲမူအနည္းငယ္ ရာခုိင္းႏႈန္းေပၚေပါက္လာပါက ေလာက၌ရွိေသာ သက္ရွိသတၱ၀ါ အလုံးတုိ႔သည္ ေသကုန္ၾကပါလိမ့္မည္။ ပ႐ုိတင္း ေမာ္လီၾကဴး တစ္ခုထုတ္လုပ္ႏုိင္ရန္ တႀကိမ္လွ်င္ ၁၀၂၄၃ လုိအပ္သည္။ (၎သည္ ၁၀ ၿပီးေနာက္ ၂၄၃ 0’s တုိ႔က လုိက္လာျခင္းျဖစ္သည္)။ ဆဲလ္တခု သည္ သန္းႏွင့္ခ်ီေသာ ပ႐ုိတင္ေမာ္လီၾကဴတုိ႔ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းျဖစ္ ပါသည္။

ဘုရားသခင္တည္ရွိျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ တတိယျငင္းခုံမူသည္ Cosmologocal ဟုေခၚေသာ ကမၻာလုံးႏွင့္ပတ္ သက္ေသာ သက္ေသျပသျခင္းပင္ျဖစ္ သည္။ ျဖစ္ပ်က္မူဟူသမွ်သည္ အေၾကာင္းတရားျဖစ္သည္။ ဤစၾကာ၀ဌာတခုလုံးႏွင့္ ၎၏အ ထဲ၌ရွိေသာ အရာအားလုံးတုိ႔သည္ အေၾကာင္းတရားတခုျဖစ္သည္။ အရာခပ္သိမ္းျဖစ္လာရန္ ဖန္တီးေပးေသာ တစ္ ေယာက္ရွိ သည္။ ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္၊ အရာခပ္သိမ္းျဖစ္လာရန္အတြက္ “ဖန္ဆင္းျခင္း” မခံေသာသူတစ္ဦးရွိရမည္။ ထုိ “ဖန္ဆင္းျခင္း” မခံရေသာသူသည္ ဘုရားသခင္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။ စတုတၳေျမာက္ျငင္းခုံမူသည္ Moral argument ဟု ေခၚ ေသာ အက်င့္စာရိတၱပုိင္းဆုိင္ရာ သက္ေသျပသျခင္းျဖစ္သည္။ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ၾကည့္လွ်င္ ယဥ္ေက်းမူအားလုံးက ဥပေဒပုံစံရွိ ၾကသည္။ လူတုိင္းက အမွားအမွန္ဟူေသာ ခံယူခ်က္ရွိၾကပါသည္။ သတ္ျခင္း၊ လိမ္ညာျခင္း၊ ခုိးျခင္းႏွင့္ အက်င့္စာရိတၱပ်က္ ျပားျခင္းတုိ႔ကုိ လူတုိင္းက မႏွစ္သက္ၾကေပ။ အမွားႏွင့္အမွန္ သိရွိႏုိင္ေသာ ပညာသည္ သန္႔ရွင္းေသာဘုရားသခင္ထံမွ လႊဲ ၍ မည္သည့္ အရပ္မွလာသနည္း။

ထုိ႔ျပင္ လူတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ထံမွလာေသာ စစ္မွန္သည့္ တရားကုိ ျငင္းပယ္၍ လိမ္ညာမူကုိသာ ယုံၾကည္ၾက လိမ့္မည္ဟု သမၼာက်မ္းစာက ေျပာထားပါသည္။ ေရာမ၊ ၁း၂၅ က “လူတုိ႔သည္ မွန္ေသာဘုရားသခင္အရာ၌ အမွားကုိ ထားလ်က္၊ ဖန္ဆင္းတတ္ေသာ သခင္ကုိပယ္၍၊ ဖန္ဆင္းအပ္ေသာအရာကို ၀တ္ျပဳကုိးကြယ္ေသာ သူျဖစ္ၾက၏။ ထုိသခင္ သည္ ထာ၀ရမဂၤလာရွိေတာ္မူ၏ “အာမင္” ဟု မိန္႔ဆုိထားပါသည္။ လူတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ကုိ မယုံၾကည္ျခင္းသည္ အျပစ္ တင္ျခင္းႏွင့္မလႊတ္ေၾကာင္း သမၼာက်မ္းစာက မိန္႔ဆုိ ထားပါသည္။ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား၊ ဖန္ဆင္းေတာ္မူေသာ အရာ မ်ားကုိ ေထာက္႐ႈသျဖင့္၊ ထာ၀ရတန္ခုိးေတာ္ႏွင့္ ထာ၀ရ အျဖစ္ေတာ္တည္း ဟူေသာ မ်က္ျမင္မရေသာ ဘုရားသခင္၏အရာ တုိ႔သည္ ကမၻာတည္သည္ကာလမွစ၍ ထင္ရွားလ်က္ရွိ၏။ ထုိေေၾကာင့္္ သူတုိ႔သည္ ကုိယ္အျပစ္ကုိ မဖုန္းႏိုင္ရာ” (ေရာပ၊ ၁း၂၀)။

“သိပံၸနည္းက်က်” ႏွင့္ “မ်က္၀ါးထင္ထင္သက္ေသထူရန္” မရွိေသာေၾကာင့္ လူတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ကုိ မယုံၾကည္ေၾကာင္းေျပာေလ့ ရွိပါသည္။ လူသည္ ဘုရားသခင္ ရွိသည္ဟု သိရွိ၀န္ခံသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္၊ သူတုိ႔သည္ ဘုရား သခင္ထံသုိ႔ လုပ္ေဆာင္ရန္တခ်ဳိ႕ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ထံမွ ခြင့္လႊတ္ျခင္းလုိအပ္ေၾကာင္းကုိ သိရွိရန္လုိအပ္သည္ (ေရာမ၊ ၃း၂၃၊ ၆း၂၃)။ ဘုရားသခင္တည္ရွိလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ သူထံ႐ုိေသေလးျမတ္မူတခုခုျပဳရေပမည္။ ဘုရားသခင္ မရွိလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ဘုရားသခင္၏တရားစီရင္ျခင္းကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းမရွိပဲ မိမိႏွစ္သက္ေသာအရာတုိ႔ကုိ ျပဳႏုိင္ပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ လူေပါင္း္မ်ားစြာက တရားစီရင္ျခင္းမွ လြက္ေျမာက္လုိေသာေၾကာင့္ လူသားသည္ ေခတ္အဆက္ဆက္တုိး တတ္လာျခင္း မွျဖစ္လာ သူဟူေသာ ခံယူခ်က္ကုိ စြဲကုိင္လွ်က္ ဖန္ဆင္းရွင္ ဘုရားသခင္ တည္ရွိေၾကာင္းကုိ လုံး၀မလက္ခံႏုိင္ ေတာ့ေပ။ တည္႐ွိေသာဘုရားသခင္ကို ေနာက္ဆုံးတြင္သူတည္ရွိေၾကာင္းကုိ လူေတြကသိရွိခဲ့ၾကသည္။ တခ်ဳိ႕ေသာသူတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္မရွိ သည္ဟု မိုက္မဲ့စြာျငင္းခုံလုိျခင္းသည္ အက်ဳိးမဲ့ အနတၱသက္ သက္ျငင္း ခုံျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္တည္ရွိေၾကာင္းကုိ သက္ေသျပ ပါရေစ။ ဘုရားသခင္တည္ရွိေၾကာင္းကုိ မည့္သုိ႔ သိရွိႏုိင္မည္နည္း။ ခရစ္ယာန္မ်ားအေနႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ ကုိ ေန႔တုိင္း စကားေျပာၾကေသာေၾကာင့္ သူရွိသည္ကုိ သိရွိခဲ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ဘုရားသခင္၏စကားေျပာျခင္းကုိ ဇာတိနားျဖင့္မၾကားေသာ္လည္း သူ၏အတူပါ ရွိမူကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ခံစားသိရွိႏိုင္သည္။ သူ၏သြန္သင္လမ္းျပျခင္းကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ခံစားႏိုင္သည္။ သူ၏ေမတၱာကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သိရွိႏိုင္သည္။ သူ၏ ေက်းဇူးေတာ္ကုိလည္း ကၽြႏု္ပ္တုိ႔လုိ ခ်င္ေတာင့္တၾကသည္။ လူေတြကေတာင္မေျဖရွင္းေပးႏုိင္ေသာျပသနာ မ်ား ကို ဘုရား သခင္က သာ ေျဖ႐ွင္းေပးႏုိင္ေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ား စြာတုိ႔ကုိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေတြ႕ရွိႏုိင္သည္။ ဘုရားသခင္က ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကုိ အံ့ဩဖြယ္ရာနိမိတ္လကၡဏာျဖင့္ ကယ္တင္ခဲ့၍ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အသက္တာ ကုိလည္းေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ကုိ လံုး၀မကူညီႏုိင္ခဲ့ေပ။ သုိ႔ေသာ္ သူ၏တည္ရွိ ျခင္းကို အသိအမွတ္ ျပဳ၍ ခ်ီးမြမ္းရန္သာလုိအပ္သည္။ အထက္၍ေဖာ္ျပထားေသာ ျငင္းခုံမူက ဘုရားသခင္တည္ရွိေၾကာင္းကုိ တိက်စြာ အသိအမွတ္ျပဳႏုိင္ ရန္ ျငင္းဆုိေသာ သူတုိ႔ကုိ လုံး၀ဖ်ားေယာင္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္၊ ဘုရားသခင္တည္ရွိ ေၾကာင္းကုိ ကၽြႏု္ပ္္တုိ႔သည္ ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ လက္ခံရမည္ျဖစ္သည္ (ေဟၿဗဲ၊ ၁၁း၆)။ ဘုရားသခင္ကုိ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ အေမွာင္ထုထဲတြင္ ခုန္ခ်ေသာမ်က္စိကန္းေသာသူကဲ့သုိ႔မဟုတ္ေပ။